De Kinderafdeling!

Vanaf 3 oktober zijn we begonnen op de kinderafdeling! We vinden het allebei erg leuk om met kinderen en baby’s te werken dus kijken uit naar de komende twee weken hier. We werden op de afdeling heel leuk ontvangen en kregen meteen te horen dat slapen, uitgebreid dineren en telefoneren onder je dienst niet toegestaan is. Yessss hier houden we van!

Op de kinderafdeling is plek voor 30 kinderen. Het is erg druk op de afdeling dus bijna altijd zijn alle bedden wel bezet. Ook zie je vaak dat er twee kindjes in 1 bed liggen vanwege ruimtegebrek en ook liggen de moeders erbij in! Het kan maar zo zijn dat een van de patiënten een erge longontsteking heeft en het andere kindje dus in zijn gezicht hoest.. Vergeleken met de Surgical Ward is deze afdeling stukken beter. Verpleegkundigen komen maar zon half uur tot een uur te laat in plaats van een aantal uren! De hygiëne is hier ook veel beter en bij ieder bed hangt een klamboe voor de muggen.

Volwassen patiënten worden per afdeling onderscheiden van elkaar, maar op de kinderafdeling liggen alle kinderen samen met allerlei verschillende ziektebeelden. Dit maakt het extra moeilijk voor ons, maar ook erg interessant. De meeste kinderen hier hebben de diagnose SAM; Several Acute Malenutrition oftewel ernstige ondervoeding. De kindjes die je normaal op de reclames van goede doelen voorbij ziet komen zien wij hier in het echt. Een hoofdje zo groot als een voetbal en een super klein lichaampje waarbij je alle ribben kunt tellen die een mens heeft. Aan de lichaampjes te zien schat je de kinderen soms jaren jonger dan dat ze zijn. Bijna alle kinderen hebben een neus-maag zonde, een slangetje dat via je neus door je slokdarm in je maag terecht komt. Zo kunnen de kinderen vloeibaar eten binnen krijgen. Veel kinderen houden het niet binnen en spugen dit weer uit. Bij andere gaat het goed en zodra ze weer zijn aangekomen en zelfstandig kunnen eten mogen ze naar huis. Heel veel kinderen hebben SAM en daarom is er op de afdeling een speciale helft hiervoor ingericht. Ook liggen er veel kinderen met malaria, sepsis, pneumonie en bronchitis.

Helemaal achteraan op kinderafdeling is een ruimte gemaakt voor de neonatologie. Hier liggen te vroeg geboren baby’s en alle baby’s jonger dan 3 maand. Super schattig om te zien al die ontzettend kleine kindjes. Helaas zijn ze wel alleen maar melk aan het drinken of liggen ze te slapen en daarom hebben we er dus weinig mee van doen.

Helaas overlijden er ook op deze afdeling patiënten, extra zielig omdat ze nog maar zo jong zijn. Af en toe hebben wij het idee dat dit niet had gehoeven als er net iets sneller actie was ondernomen. Ook zijn helaas veel problemen te verwijten aan de ouders van de kinderen. Niet alle kinderen zijn gevaccineerd waardoor hun immuunsysteem erg zwak is. Ook geloven de mensen hier helaas in goerroe’s, de plaatselijke medicijnmannen. Deze mannen worden beschouwd als dokter, maar hebben hier natuurlijk geen enkel diploma voor. Waarschijnlijk weten ze nog minder van gezondheid af als jij en ik. Deze medicijnmannen maken zelf medicijnen…. Ook maken ze kettingen en lezen ze versjes voor wat zou moeten zorgen voor genezing. Europese medicijnen worden niet vertrouwd en de meeste mensen kiezen daarom voor een medicijnman, maar natuurlijk ook vanwege de financiële kosten. Dit is een van de redenen waarom de meeste kinderen veel te laat naar het ziekenhuis komen.

Op onze afdeling ligt ook een jongetje die een epileptische aanval heeft gehad en zodoende hier terecht is gekomen. Zijn vader gelooft in witchcraft (hekserij). Door de epileptische aanval denkt de vader nu dat zijn zoon behekst is. Het komt vaak voor dat ouders hun kinderen dan meenemen naar de plaatselijk medicijnman voor een spuitje of giftig drankje om de kwade geest uit hun lichaam te verdrijven. De meeste kinderen overlijden dan, omdat ze niet op tijd medische hulp hebben gekregen. We vonden het heel erg om dit te horen en gelukkig probeerden alle verpleegkundigen de vader duidelijk te maken dat dit een verschrikkelijk idee is. Tot nu toe ligt het jongetje nog op onze afdeling, maar van de verpleegkundigen hebben we gehoord dat het zomaar kan zijn dat de vader hem oppakt en weggaat omdat er vaan niet aan te praten is en de ouders geen behandeling willen voor het kind. Voor hun gevoel blijft het kind dan behekst.

Ook ligt er op de afdeling een moeder met een tweeling. Deze kindjes zijn 4 maanden oud, maar zien eruit alsof ze net geboren zijn. In eerste instantie zijn de kinderen na de geboorde mee naar huis gegaan, maar sinds een week liggen ze bij ons op de afdeling. De moeder had niet genoeg melk voor haar en kinderen en daarom zijn ze nu beide ernstig ondervoed en hebben ze de diagnose SAM gekregen.

Buiten de stages om hebben we gelukkig ook veel tijd voor onszelf. Iedere vrijdag, zaterdag en zondag zijn we vrij. Vaak gaan we naar het strand of naar een mooi zwembad. De aller eerste keer dat wij naar het strand gingen betaalden we met ons vieren 400 dalasie heen, wat gelijk staat aan 8 euro en 400 dalasie terug. Je zit dan ongeveer een kwartier in de taxi. Op zich vergeleken met Nederland kun je hier niks van zeggen. Een aantal dagen later en heel wat kennis rijker namen we weer een taxi. Ondertussen kunnen we al een beetje Wollof spreken, een van de Afrikaanse stamtalen hier. Op ons beste Afrikaans vroegen we aan een taxichauffeur wat het zou kosten om naar het strand te gaan. Thats 80 dalasie…. 80 dalasie??? Hebben we dat goed verstaan? We hadden nog niet eens gevraagd om een lagere prijs… 80 dalasie… 1,60 euro ongeveer. Binnen een paar dagen gingen we dus van een prijs van 8 euro naar 1,60 euro alleen vanwege een paar Afrikaanse woordjes. Dit heeft te maken met onze huidskleur. Wij zijn blank en worden daarom door iedereen toebab’s genoemd. Toebab staat gelijk aan rijke stinkerd en daarom worden de prijzen voor ons net ietsjes hoger zonder dat wij ervan op zullen kijken omdat we niet anders gewend zijn. Dit geldt helaas niet alleen voor taxi ritjes, we zijn dan ook al erg goed geworden in afdingen, menig Gambiaan is hierdoor al erg bang geworden van Aniek. Een klein blond meisje, maar zo gauw het om de prijs gaat zien we de prijzen met honderden dalassies tegelijk zakken door alle pit die ze er in gooit.

Op het strand hebben we een Nederlands stel ontmoet. Zij komen vaker in Gambia en hebben al veel Gambiaanse vrienden. In Nederland zijn ze pas getrouwd en op 11 oktober willen ze ook in Gambia voor hun Gambiaanse vrienden trouwen. Wij zijn uitgenodigd om hier als enige Nederlandse gasten bij aanwezig te zijn. A.s. vrijdag gaan wij dus op pad om stof te komen voor een mooie Afrikaanse jurk. Als we gaan, gaan we natuurlijk wel in stijl. De jurk wordt dan helemaal op maat gemaakt en is hopelijk op tijd af. Hier hebben wij ook erg veel zin aan!

Komende zaterdag hebben we met een Gambiaanse mede stagiair afgesproken om naar het strand te gaan. Nooit verkeerd natuurlijk. We hebben het gevoel alsof het regenseizoen ten einde is. Het is iedere dag zon 34 graden hier met een gevoelstemperatuur van 44! We zweten dagelijks liters vocht, alsof we de marathon aan het lopen zijn terwijl we stil staan. Het liefst wil je dan ook 3x per dag douchen, maar zodra je afgedroogd bent breekt het zweet je alweer uit. Eigenlijk sta je de hele dag blank. Een dagje strand is daarom zo verkeerd nog niet en waarschijnlijk een stuk relaxter wanneer er Gambianen mee zijn. Als je als blanke toebab op het strand ligt wordt je namelijk continu aangesproken. Iedereen probeert je iets te verkopen en kinderen bedelen om geld, want je bent rijk! Ook komen mensen muziek maken, waar je helemaal niet om vraagt en willen vervolgens geld. Of er komen paarden voorbij waar je gerust een stukje op mag rijden, maar natuurlijk wel voor geld. Een foto maken van iemand mag altijd, maar natuurlijk kost dat ook geld. Ook worden we regelmatig aangesproken door iemand die gerust meteen kan zeggen dat hij van 1 van ons houdt terwijl hij nog maar net je naam heeft gevraagd. En Nederland is een suuuuuper mooi en geweldig land, alleen is niemand er ooit geweest. Oh en mocht je nog niet weten waar je wilt eten, dan is de man met het paard ook de eigenaar van een heel goed restaurant. En mocht je niks te doen hebben in het weekend, dan werkt hij ook als gids bij jeepsafari. En als je op zoek bent naar een leuk souvenirtje dan heeft hij die ook nog wel in huis. Vooral je ogen dus dicht doen op het strand en doen alsof je slaapt…. alhoewel dat ook niet altijd helpt.

Aanstaande zondag gaan we waarschijnlijk samen met Sangkung naar Jameson island. Nog maar iets meer dan 100 jaar geleden was dit een slaveneiland. We gaan hier met een bootje naar toe en zijn erg benieuwd! Super veel zin aan 

De tijd vliegt voorbij hier, maar we missen ook wel heel veel mensen! Behalve mensen missen we ook zoveel lekker eten! Aniek mist vooral haar paprika chips.. of überhaupt chips. En Marije verlangt naar een goeie reep chocola. Vooral Milka chocola of een van de 100 andere lekker merken … (Aniek hoort dit dagelijks aan en kent ze inmiddels allemaal) Ook verlangen we erg naar een lekker broodje zalm of broodje gezond. Of een chocoladetaart of oreokoekjes!! (Oke nu dwalen we af) We eten hier ‘s morgen yoghurt, ‘s middags “brood” of een cracker en savonds meestal rijst, rijst met rijst. Tussendoortjes of even snaaien zit er hier niet in, meestal wel fruit! Gezond bezig dus 

Bedankt voor het lezen allemaal en tot snel!