Wildpark en SOS childrensvillage.

Vanaf vorig week maandag lopen wij al stage op de Medical Ward. Ook hier blijven we weer twee weken. Op de Medical Ward liggen patiënten met onder andere; diabetes, malaria, hiv, cva’s (beroertes), carcinomen (kanker), hart- en longproblemen. Heel erg veelzijdig dus. Het is erg interessant om van al deze ziektebeelden iets te leren, maar tegelijkertijd is heel veel! Op deze afdeling liggen de meeste kritieke situaties, patiënten zijn hier echt heeel heeeel erg ziek. De meeste mensen lijden erge pijn, ook liggen er patiënten in coma. Soms vragen we ons af of deze mensen niet beter verlost kunnen worden met een spuitje, maar dat is hier voor de moslims streng verboden om te doen. Er worden op deze afdeling veel verpleegtechnische handelingen uitgevoerd en we kunnen dus gelukkig veel doen en leren op een dag! Zo plaatsen we regelmatig neus- maagsondes en katheters, ook heeft Marije vanmorgen haar eerste canule gezet!! Wel is het altijd weer afwachten of er wel materialen aanwezig zijn. Zo wilden wij vanmorgen 2 neus- maagsonde inbrengen, alleen waren deze op. Aniek is toen alle afdelingen van het ziekenhuis afgegaan opzoek naar een neus- maagsonde. Uiteindelijk hebben we er 1 gevonden, dus moest er maar gekeken worden welke van de 2 patiënten deze het hardst nodig was. Voor ons echt ongelofelijk, want de andere patiënt zou het dus niet lang meer overleven…
De verpleegkundigen op de afdeling zijn gelukkig allemaal super aardig en hebben meer discipline dan op andere afdelingen. De meesten zijn ‘s morgens redelijk op tijd en er wordt door de meesten (op zen Gambiaans) hard gewerkt.

Afgelopen zaterdag zijn we met z’n vieren naar Senegal geweest. We vertrokken ‘s morgens vroeg om 7 uur om naar Fathala te gaan en hier het wildpark van Senegal te bezoeken. We reden eerst naar Banjul om vanuit daar weer met het bootje naar Barra te gaan. Vanaf daar zijn we doorgereden naar Senegal. In een open jeep werden we door het park gereden. Het wildpark is 6000 hectare groot. Er leven onder andere; apen, giraffen, zebra’s, neushorens, krokodillen, antilopen, hyena’s, jakhalzen, leeuwen, slangen en heel veel verschillende vogelsoorten. Er kwam een gids bij ons in de jeep die onderweg alles uitlegde. Hij vertelde dat het altijd een verassing is of je dieren te zien krijgt of niet. Af en toe zagen bezoekers geen enkele dieren en anderen hadden juist heel veel geluk. Meteen toen wij binnen kwamen zagen we een groepje van vijf zebra’s. We mochten de jeep uit en konden wat dichterbij komen. Op een gegeven moment maken de zebra’s wel duidelijk dat het dichtbij genoeg is en dan kun je ook maar beter blijven staan. Een van de zebra’s had een kleintje en daarom mochten wij waarschijnlijk niet zo dichtbij komen. Hierna reden we verder opzoek naar nog meer dieren. Na een tijdje kwamen we twee giraffen tegen! Ze waren allebei ontzettend groot (ruim 3 meter), maar de gids vertelde dat het nog twee jonge giraffen waren. Het is moeilijk om mooie foto’s van de giraffen te maken , want even poseren dat deden ze niet. We reden verder in de hoop ook de oude giraffen tegen te komen. We hebben hiervoor best lang moeten rijden. We hadden erg geluk met onze gids, want hij bleek heel veel ervaring te hebben en een van de beste te zijn. Hij vond uiteindelijk ook drie oudere giraffen. Dit waren twee mannetjes en één vrouwtje die zwanger was. Als je dacht een grote giraf te hebben gezien, dan had je deze nog niet gezien. De grootste was 5,20 meter lang! We vroegen of we de jeep uit mochten en dat mocht als we maar niet al te dichtbij kwamen. Vanaf zon 10 meter afstand namen we een paar foto’s. Toen we weer in de jeep zaten en langs een waterplas reden zagen we hierin een python slang. Hij leek heel groot, maar de gids zei dat hij nog voor een heel groot gedeelte onderwater lag, omdat hij waarschijnlijk een prooi aan het laten stikken was onder water. Dit keer was het niet toegestaan om uit de jeep te gaan. We beseften dat we erg geluk hadden met al deze dieren die we hadden gezien, maar op een gegeven moment zag onze gids voetstappen van een neushoren. Hij liep de bosjes in en we begrijpen niet hoe het mogelijk is maar daar zat er echt een. Super gevaarlijk maar we mochten de jeep uit…. Op maar zon 2 tot 3 meter afstand stonden wij foto’s te maken van een neushoren die achter heel veel takken verstopt zat. Na dit avontuur zijn we teruggereden. De leeuwen zitten in een apart gedeelte van het park, omdat ze anders alle andere dieren opeten. Aan het einde gingen we dus ook nog even hier naar toe en we zouden een stukje met de leeuwen gaan wandelen. We kregen een aantal regels voorgelegd en moesten een aansprakelijkheidsformulier tekenen. Zo mochten we geen felle kleding aan, geen zonnebril op, geen tas dragen, niet zomaar knielen en moesten we altijd achter de bewakers en leeuwen lopen. Van de 5 leeuwen werden er 2 opgehaald, 1 mannetje en 1 vrouwtje. Op zon 2 meter afstand konden we met deze leeuwen op de foto. Na deze foto’s zouden we met de leeuwen gaan wandelen, maar daar dachten zei anders over… Ze vlogen samen de bosjes in en besloten om niet meer terug te komen. De bewakers hebben de leeuwen na een tijdje teruggevonden en weer mee naar ons genomen. Ook dit keer zonder succes, want ze gingen in de schaduw liggen en waren niet van plan om weer op te staan. Dit was jammer, maar we waren blij om ze even gezien te hebben en hadden het ondertussen zelf ook erg warm gekregen.

Gisteren zijn we na onze stage naar SOS childres village geweest, bekend van SOS kinderdorpen. Dit is een internationale stichting die vestigingen heeft in heel veel landen. Dit is een opvang voor kinderen die zijn misbruikt, achtergelaten, afgestaan, mishandeld of wanneer de ouders in uitzonderlijke gevallen niet meer voor hun kinderen kunnen zorgen. Dit stichting zit op dit moment aan zijn capaciteit van 100 kinderen en het zit dus vol. De kinderen worden hier begeleid vanaf dat ze binnenkomen tot dat ze een jaar of 18-23 zijn en voor zichzelf kunnen zorgen. Vanuit hier werden we naar de SOS shelter gestuurd. Dit is te vergelijken met SOS kinderdorpen, alleen wordt dit gesubsidieerd door de overheid van Gambia. En dit verschil was meteen te zien aangezien het er erg armoedig uitzag… We kregen een rondleiding en er werd verteld dat er zon 23 kinderen zijn. Deze kinderen zitten hier tijdelijk, omdat ze zitten te wachten op adoptie. We hebben een aantal kleine baby’s en kindjes gezien en vroegen ons werkelijk af hoe je zulke kindjes op straat achter kunt laten. De vrouw legde uit dat dit vaak gebeurde door jonge moeders die per ongeluk zwanger waren geraakt van iemand die waarmee ze niet getrouw zijn. In de moslimcultuur in Gambia is dit een schande en daarom willen de jonge moeders niet dat hun familie erachter komt. Zodra het kind geboren is leggen ze het ter vondeling. De politie is hier erg druk mee en probeert om de moeder terug te vinden, wanneer dit lukt wordt zij door de stichting geholpen en geven ze haar een tweede kans om toch een band op te bouwen met het kind, wel onder toezicht uiteraard. Dit klinkt best raar, maar uiteindelijk gun je ieder kind om op te groeien met zijn moeder. Wanneer de moeder nog steeds niets van het kind wil weten staat haar een gevangenis straf van 14 jaar te wachten. Voor de vaders geldt dit niet, alleen moeders zijn schuldig…. Helaas wordt maar in 9 van de 10 gevallen de moeder teruggevonden. We hebben allemaal een kindje uitgezocht en de adoptiepapieren getekend. Nee geintjeeee, maar het scheelde niet veel!! We hebben heel lang met de kindjes geknuffeld en toen we ze terug legden begonnen ze allemaal te huilen! Erg raar dat deze kinderen zonder vader of moeder opgroeien en dus nooit echt liefde zullen ontvangen.

We beginnen hier steeds meer te wennen en de dingen die we in het begin absoluut niet zouden doen vinden we nu erg normaal. Aniek heeft zelfs een ziekenhuis maaltijd meegegeten, omdat ze honger had. Het bordje was van iemand geleend en aan bestek doen ze hier niet, dus ging het a’la Gambia met de handen! Het smaakte heerlijk. Marije begreep er niets van…. Ze smakt ondertussen al net zo hard als alle Gambianen. Iedereen die haar kent zal dit met ongeloof lezen... We nemen steeds vaker het echte Gambiaanse eten. ‘S middags eten we in plaats van een cracker of stukje brood zoals in het begin nu een belegd brood. Hier wordt van alles opgedaan van vlees tot aan spaghetti, bonen of patat. Zelf Marije eet hiervan inmiddels vrolijk mee. Wat we ook erg lekker vinden is de fruitsalade die je kunt bestellen op het strand. Dit is een mix van verse banaan, ananas, mango, watermeloen en kokos, echt heeeeerlijk!
Onze stage op de Medical Ward duurt nog twee dagen. Volgende week maandag tot en met donderdag is onze laatste stageweek in Serekunda. We mogen deze week twee dagen mee lopen op de Accident & Emergency Ward, de eerste hulp en de andere twee dagen op de delivery, de verloskamers!! Hierna zit onze tijd in Serekunda er al weer op en vertrekken wij vrijdags naar Bansang, het binnenland.

Dit was het tot nu toe, tot snel allemaaaaal 