Asalam malikum new president!
Door: Aniek Grashof en Marije Hummelink
Blijf op de hoogte en volg Aniek Grashof en Marije Hummelink
05 December 2016 | Gambia, Bansang
Na 22 jaar hebben wij het mogen meemaken, Gambia heeft een nieuwe president! Hoewel er veel van de studenten hier zeiden dat zij voorstanders waren van de oude president, president Yaya, waren zij toch ook wel heel erg blij met een nieuwe president. De nieuwe president heet Barrow en achter hem staat een heel team wat educatie heeft gehad in allerlei verschillende dingen waarover geregeerd moet worden, zoals voor scholing en gezondheidszorg. President Yaya daarentegen was zelf nog niet eens geschoold… 1 december konden de mensen tot een uur of 5 in de middag stemmen en daarna zou het tellen beginnen. Een van de studenten hier (Modou) zit altijd met pen en papier klaar achter de televisie om het tellen goed in de gaten te houden. Ook nu ging hij bij de afdeling verloskunde zitten om mee te tellen en het goed in de gaten te houden. Wij gingen even een kijkje nemen en zaten tussen de verloskundigen, Modou en alle zwangere vrouwen achter de televisie. Er werd ondertussen flink gediscussieerd over wie er zou moeten winnen, Yaya! Barrow! Yaya! Barrow! Ondertussen konden wij alleen maar lachen. Tegelijkertijd waren er een aantal vrouwen gewoon hoogzwanger en stonden bijna op knappen, maar die moesten maar even wachten aangezien Gambia na 22 jaar misschien eindelijk een nieuwe president zou krijgen…
Het tellen van de stemmen heeft de hele nacht geduurd en de volgende ochtend rond 11 uur vroegen wij ons af wie er nou eigenlijk gewonnen had. Helaas, nog geen uitslag. Het tellen was nog steeds aan de gang! Modou was ondertussen ook nog niet terug geweest en heeft werkelijk de hele nacht achter de televisie gezeten en kon ook niet meer praten van alle spanning. Een heleboel mensen hebben hem gebeld voor de tussenstand en meneer was zijn stem verloren in alle enthousiasme. Wij besloten om maar eens even in de zon te gaan liggen tot het tellen een keer aan zijn einde zou komen. Rond een uur of 2 in de middag, klonk het alsof Gambia eindelijk ‘bevrijd’ was. Overal hoorden we geschreeuw, getoeter en gejuich! Oké dit was wel duidelijk, de uitslag is bekend. Snel trokken wij onze kleding aan en liepen richting de straat om te kijken wie of wat er gewonnen had. Naomi kwam rennend op ons af en juichte hard… BARROW HEEFT GEWONNEN!!! BARROW HEEFT GEWONNEN!!! GAMBIA HEEFT EEN NIEUWE PRESIDENT!!! Naomi kan namelijk altijd erg goed extreeeeeem enthousiast zijn en het leek dan ook alsof zij 1 miljoen euro had gewonnen zo blij was ze. Wij waren natuurlijk ook erg blij met dit nieuws! Gambia had een nieuwe president nodig, zonder corruptie en iemand die het beste voor heeft met het land. Eenmaal toen wij richting de straat liepen waren een aantal mensen enorm blij en feestelijk. Veel mensen liepen richting de markt van Bansang om het daar verder te vieren. Hier hebben wij ook nog maar even een kijkje genomen.
Eenmaal op de markt van Bansang was er voor ons gevoel helemaal niet zoveel te beleven. Maar toen wij op de terugweg in de taxi zaten moesten we ineens door een hele kudde mensen. Deze mensen waren hard aan het feesten, schreeuwen, zingen en dansen voor de nieuwe president. De taxi moest alleen door dit publiek heen, dit deden we dan ook en werden van alle kanten aangeraakt en de taxi werd door zo’n tien mensen beklommen. Het was echt enorme chaos en waren blij dat er geen gewonden waren geraakt door de taxi.
Afgelopen zondag zijn wij met ons zessen (ons vier, Modou en Sulayman) terug gegaan naar Makati (George town). Dit keer gingen wij hier heen voor het spotten van hippo’s en apen! Wij vertrokken al om 7 uur in de ochtend, omdat je in de ochtend de meeste kans had om de nijlpaarden te zien. Eerst moesten wij met de Kelly Kelly naar George town toe. Dit is een busje met maar liefst ongeveer 15 plekken, maar deze werd natuurlijk bomvol gestouwd en ook gingen er nog een aantal kippen mee en namen sommige mensen hun halve huis mee. Gelukkig is het in de ochtend nog maar 25 graden in plaats van 40 graden. In alle auto’s zijn vaak de ramen wagenwijd open, wij zaten dan ook in de volle wind in de Kelly Kelly en de kippenvel stond op onze huid van de kou! Word nog wat als we terug gaan naar Nederland… Eenmaal aangekomen in Makati wilde Sulayman nog even een kip kopen om mee te nemen op de boot voor als we honger zouden krijgen. Gelukkig was de kip die hij bedoelde deze keer al dood en niet meer levend zoals onze ome Henk.
De reisleider, die al drie weken niet gedoucht had en hetzelfde shirt aanhad als in ons andere reisverslag, nam ons mee op het bootje die niet helemaal waterdicht was. Gelukkig konden 4 van de 10 mensen aan bood zwemmen. Deze vier waren, je raad het al, wij vieren. Gelukkig waren alle mensen die de boot bestuurden niet onder invloed van Marihuana, oja toch wel. Dit werd namelijk de hele weg gerookt. Van 8 uur ’s ochtends tot vier uur in de middag. De boot vaarde echter best wel rechtuit. Er werd wel zo beleeft gevraagd of wij ook een hijsje van de joint wilde hebben, maar hier vonden wij het nog een beeetje te vroeg voor (geintje natuurlijk, dit sloegen wij toch maar af). Onderweg op de boot zagen wij weer het o zo mooie Afrika met honderden palmbomen, bloemen, vogels en heel stil water. Het uitzicht was echt onbeschrijfelijk zo mooi. We hebben uren lang gevaren opzoek naar nijlpaarden. Er werd verteld dat je altijd ‘geluk’ moet hebben als je nijlpaarden wil zien en we hoopten dat we net zoveel geluk zouden hebben als in Fathala, het wildpark. Maar ook als we geen nijlpaarden zouden zien, zou het varen op zich al een hele bijzondere ervaring zijn. Misschien was dit wel een van de mooiste plekjes die we ooit hebben gezien. Na 1 uur varen hadden we helaas nog geen nijlpaarden gezien, maar we hielden de moed er goed in. Na 2 uur varen, helaas nog steeds geen nijlpaard, maar wel een paar apen! Ook leuk, we hielden de moed er nog steeds goed in. Na 3 uur varen hadden we nog steeds geen nijlpaard gezien en zouden we bijna aankomen op het Barboon Island. Op dit eiland zouden we de kans hebben om chimpansees te zien. Eenmaal aangekomen bij Barboon Island zag de reisleider in de verte een aantal hoofden boven het water en dacht dat het nijlpaarden waren, voor zover wij het zagen leken dit op stenen in het water. De reisleider had het gelukkig goed en we vaarden dichterbij. Eindelijk zagen we nijlpaarden! Vol enthousiasme gingen we foto’s maken, maar we konden helaas niet te dichtbij komen. Nijlpaarden zijn een van de gevaarlijkste dieren van de wereld vertelde de reisleider en als zij zich aangevallen voelen wou je dat je nooit geboren was. Het was echt zo raar om een nijlpaard van een aantal meter afstand te zien! We zagen alleen maar de hoofden, omdat ze voor de rest in het water stonden, maar toch was het erg bijzonder om ze eens anders te zien dan in de dierentuin achter de hekken.
Na het zien van de nijlpaarden vaarden we verder naar Barboon Island voor de chimpansees. We vaarden maar een klein stukje en toen stopten we al. De reisleider vroeg of we misschien een stukje brood bij ons hadden om de chimpansees te lokken. Zo gauw de chimpansee het brood zag, kwam hij tevoorschijn. Er zat echt een cutiepetutie lieve chimpansee in de boom te wachten tot het brood eindelijk eens naar zijn hoofd zou worden geslingerd. Eerst natuurlijk nog even wachten voor ongeveer 500 foto’s die gemaakt moesten worden. Arm ding. Uiteindelijk twijfelen zelfs of meneer chimpansee het brood überhaupt wel heeft ontvangen. De reisleider vertelde nog een beetje over meneer chimpansee, zoals dat het DNA van die apen wel 99% lijkt op dat van een mens! Nu weten we meteen waar Aniek haar looks vandaan heeft. Na het zien van meneer chimpansee vaarden we terug naar George town. We stapten nog even uit bij een plek wat een voormalig Engels kamp was, hier weet Aniek helemaal niks meer over te vertellen en gelukkig Marije ook niet. Zoveel was er ook niet meer te zien en we waren na 8 uur varen ook wel een beetje moe.
In George town hebben we nog zilveren armbandjes laten maken waar veel Gambianen mee rondlopen. De armbandjes geven geluk, geloven ze hier. Op de armbandjes hebben wij onze Gambiaanse namen Aminata Jaiteh en Mariama Jaiteh laten graferen. Op deze manier hebben wij een mooi aandenken aan Gambia!!!
PS: Wij hadden een beetje een discussie over hoe je chimpansee nou uitspreekt. Is het Sjimpansee, sjimpansjee (zegt Marije) of simpansjeee (zegt Aniek). Alvast bedankt voor jullie hulp.
Het tellen van de stemmen heeft de hele nacht geduurd en de volgende ochtend rond 11 uur vroegen wij ons af wie er nou eigenlijk gewonnen had. Helaas, nog geen uitslag. Het tellen was nog steeds aan de gang! Modou was ondertussen ook nog niet terug geweest en heeft werkelijk de hele nacht achter de televisie gezeten en kon ook niet meer praten van alle spanning. Een heleboel mensen hebben hem gebeld voor de tussenstand en meneer was zijn stem verloren in alle enthousiasme. Wij besloten om maar eens even in de zon te gaan liggen tot het tellen een keer aan zijn einde zou komen. Rond een uur of 2 in de middag, klonk het alsof Gambia eindelijk ‘bevrijd’ was. Overal hoorden we geschreeuw, getoeter en gejuich! Oké dit was wel duidelijk, de uitslag is bekend. Snel trokken wij onze kleding aan en liepen richting de straat om te kijken wie of wat er gewonnen had. Naomi kwam rennend op ons af en juichte hard… BARROW HEEFT GEWONNEN!!! BARROW HEEFT GEWONNEN!!! GAMBIA HEEFT EEN NIEUWE PRESIDENT!!! Naomi kan namelijk altijd erg goed extreeeeeem enthousiast zijn en het leek dan ook alsof zij 1 miljoen euro had gewonnen zo blij was ze. Wij waren natuurlijk ook erg blij met dit nieuws! Gambia had een nieuwe president nodig, zonder corruptie en iemand die het beste voor heeft met het land. Eenmaal toen wij richting de straat liepen waren een aantal mensen enorm blij en feestelijk. Veel mensen liepen richting de markt van Bansang om het daar verder te vieren. Hier hebben wij ook nog maar even een kijkje genomen.
Eenmaal op de markt van Bansang was er voor ons gevoel helemaal niet zoveel te beleven. Maar toen wij op de terugweg in de taxi zaten moesten we ineens door een hele kudde mensen. Deze mensen waren hard aan het feesten, schreeuwen, zingen en dansen voor de nieuwe president. De taxi moest alleen door dit publiek heen, dit deden we dan ook en werden van alle kanten aangeraakt en de taxi werd door zo’n tien mensen beklommen. Het was echt enorme chaos en waren blij dat er geen gewonden waren geraakt door de taxi.
Afgelopen zondag zijn wij met ons zessen (ons vier, Modou en Sulayman) terug gegaan naar Makati (George town). Dit keer gingen wij hier heen voor het spotten van hippo’s en apen! Wij vertrokken al om 7 uur in de ochtend, omdat je in de ochtend de meeste kans had om de nijlpaarden te zien. Eerst moesten wij met de Kelly Kelly naar George town toe. Dit is een busje met maar liefst ongeveer 15 plekken, maar deze werd natuurlijk bomvol gestouwd en ook gingen er nog een aantal kippen mee en namen sommige mensen hun halve huis mee. Gelukkig is het in de ochtend nog maar 25 graden in plaats van 40 graden. In alle auto’s zijn vaak de ramen wagenwijd open, wij zaten dan ook in de volle wind in de Kelly Kelly en de kippenvel stond op onze huid van de kou! Word nog wat als we terug gaan naar Nederland… Eenmaal aangekomen in Makati wilde Sulayman nog even een kip kopen om mee te nemen op de boot voor als we honger zouden krijgen. Gelukkig was de kip die hij bedoelde deze keer al dood en niet meer levend zoals onze ome Henk.
De reisleider, die al drie weken niet gedoucht had en hetzelfde shirt aanhad als in ons andere reisverslag, nam ons mee op het bootje die niet helemaal waterdicht was. Gelukkig konden 4 van de 10 mensen aan bood zwemmen. Deze vier waren, je raad het al, wij vieren. Gelukkig waren alle mensen die de boot bestuurden niet onder invloed van Marihuana, oja toch wel. Dit werd namelijk de hele weg gerookt. Van 8 uur ’s ochtends tot vier uur in de middag. De boot vaarde echter best wel rechtuit. Er werd wel zo beleeft gevraagd of wij ook een hijsje van de joint wilde hebben, maar hier vonden wij het nog een beeetje te vroeg voor (geintje natuurlijk, dit sloegen wij toch maar af). Onderweg op de boot zagen wij weer het o zo mooie Afrika met honderden palmbomen, bloemen, vogels en heel stil water. Het uitzicht was echt onbeschrijfelijk zo mooi. We hebben uren lang gevaren opzoek naar nijlpaarden. Er werd verteld dat je altijd ‘geluk’ moet hebben als je nijlpaarden wil zien en we hoopten dat we net zoveel geluk zouden hebben als in Fathala, het wildpark. Maar ook als we geen nijlpaarden zouden zien, zou het varen op zich al een hele bijzondere ervaring zijn. Misschien was dit wel een van de mooiste plekjes die we ooit hebben gezien. Na 1 uur varen hadden we helaas nog geen nijlpaarden gezien, maar we hielden de moed er goed in. Na 2 uur varen, helaas nog steeds geen nijlpaard, maar wel een paar apen! Ook leuk, we hielden de moed er nog steeds goed in. Na 3 uur varen hadden we nog steeds geen nijlpaard gezien en zouden we bijna aankomen op het Barboon Island. Op dit eiland zouden we de kans hebben om chimpansees te zien. Eenmaal aangekomen bij Barboon Island zag de reisleider in de verte een aantal hoofden boven het water en dacht dat het nijlpaarden waren, voor zover wij het zagen leken dit op stenen in het water. De reisleider had het gelukkig goed en we vaarden dichterbij. Eindelijk zagen we nijlpaarden! Vol enthousiasme gingen we foto’s maken, maar we konden helaas niet te dichtbij komen. Nijlpaarden zijn een van de gevaarlijkste dieren van de wereld vertelde de reisleider en als zij zich aangevallen voelen wou je dat je nooit geboren was. Het was echt zo raar om een nijlpaard van een aantal meter afstand te zien! We zagen alleen maar de hoofden, omdat ze voor de rest in het water stonden, maar toch was het erg bijzonder om ze eens anders te zien dan in de dierentuin achter de hekken.
Na het zien van de nijlpaarden vaarden we verder naar Barboon Island voor de chimpansees. We vaarden maar een klein stukje en toen stopten we al. De reisleider vroeg of we misschien een stukje brood bij ons hadden om de chimpansees te lokken. Zo gauw de chimpansee het brood zag, kwam hij tevoorschijn. Er zat echt een cutiepetutie lieve chimpansee in de boom te wachten tot het brood eindelijk eens naar zijn hoofd zou worden geslingerd. Eerst natuurlijk nog even wachten voor ongeveer 500 foto’s die gemaakt moesten worden. Arm ding. Uiteindelijk twijfelen zelfs of meneer chimpansee het brood überhaupt wel heeft ontvangen. De reisleider vertelde nog een beetje over meneer chimpansee, zoals dat het DNA van die apen wel 99% lijkt op dat van een mens! Nu weten we meteen waar Aniek haar looks vandaan heeft. Na het zien van meneer chimpansee vaarden we terug naar George town. We stapten nog even uit bij een plek wat een voormalig Engels kamp was, hier weet Aniek helemaal niks meer over te vertellen en gelukkig Marije ook niet. Zoveel was er ook niet meer te zien en we waren na 8 uur varen ook wel een beetje moe.
In George town hebben we nog zilveren armbandjes laten maken waar veel Gambianen mee rondlopen. De armbandjes geven geluk, geloven ze hier. Op de armbandjes hebben wij onze Gambiaanse namen Aminata Jaiteh en Mariama Jaiteh laten graferen. Op deze manier hebben wij een mooi aandenken aan Gambia!!!
PS: Wij hadden een beetje een discussie over hoe je chimpansee nou uitspreekt. Is het Sjimpansee, sjimpansjee (zegt Marije) of simpansjeee (zegt Aniek). Alvast bedankt voor jullie hulp.
-
05 December 2016 - 23:06
Carolien:
Sjimpanseeeee -
06 December 2016 - 07:07
Stefan:
Seejeepanseejee. -
06 December 2016 - 07:20
Stefan:
Dus hetzelfde als seejeebera maar dan met panseejee in plaats van bera. -
06 December 2016 - 18:00
Bjorn:
Nou, ik heb even elk verslag doorgelezen Aniek! En wauw, wat ontzettend mooi, gaaf, knap maar soms ook frustrerend (je weet wel waar ik op doel denk ik) wat jullie allemaal meemaken daar! En wat heb ik een respect hoe jullie dit allemaal doen voor de mensen in Gambia! Stom alleen dat ik nu pas met lezen begonnen ben nu jullie al bijna aan het einde zitten van jullie trip, anders had ik even een doos paprika chips en chocola (als het niet smelt tenminste) opgestuurd want dat verdienen jullie!
Ik kijk al weer uit naar het volgende verslag!
Groetjes uit het koude Enschede!
Ps: Volgens mij is de uitspraak champagne! -
06 December 2016 - 19:27
Wilma Dortmans:
Aniek en Marije, wat kunnen jullie mooi schrijven, ik heb alle verhalen gelezen en wat hebben jullie veel gezien en meegemaakt.
Wij zijn ondertussen weer terug van onze Antwerpen Banjul Challenge zoals ik schreef bij jullie eerste berichtje.
Ik voel de temperatuur en ruik jullie verhalen. Ik heb de 'oude' president met zijn gevolg door de straten zien rijden, was benieuwd naar de uitslag, een 'nieuwe' dus, gelukkig.
Wij hebben in het Sukuta Hospital in Serekunda een rondleiding gehad en spulletjes afgegeven bij enkele kersverse moeders met baby, wat gaaf om hier te mogen werken, jullie verhaal was zo dichtbij.
Ik zie foto's van 't Senegambia hotel, ik hoop dat jullie na je stage nog even mogen genieten van dit mooie tropische plekje, dat hebben jullie wel verdient.
Chapeau voor jullie fantastisch werk.
Gr. Wilma Dortmans (een van jullie 5000 volgens op de site)
-
06 December 2016 - 21:24
Stefan:
Gaan een paar Hollandse meiden voor een paar maand naar Gabia en dan moet er meteen een nieuwe president worden gekozen. Die Hollanders brengen wat teweeg daar in Gambia ;-)
Toch leuk om te zien en om mee te maken hoe de bevolking daar op reageert. Hopelijk dat deze nieuwe president voor een stuk verbetering voor Gambia kan zorgen. Zal niet meevallen gezien al jullie verhalen. Er zal nog heel veel water door de Gambia moeten vloeien voordat daar wat van te merken valt.
Wij hopen in ieder geval dat door jullie toedoen een iets positiever Gambia achterblijft. En dat de lokale verpleging toch een klein beetje van jullie manier van werken hebben opgestoken en als bagage meenemen. Zeker in het ziekenhuis bij Serekunda.
Groetjes en nog een paar prettige weken in Gambia. -
07 December 2016 - 19:46
Aniek Grashof En Marije Hummelink :
Beste Wilma,
Wij hopen je op deze manier te kunnen bereiken. In de eerste paar weken hebben wij nog zo moeten wennen en hadden wij amper Wi-Fi, hierdoor hebben wij je berichtje wel gelezen, maar eigenlijk niet op kunnen reageren! Hoe heb jij Gambia ervaren en mag ik vragen wat de Antwerpen Banjul Challenge precies inhoud? Wij hebben het echt geweldig hier ondanks de armoede, de hitte en frustratie tijdens werk. Wat een mooi land is Gambia en wat een leuke mensen! We zijn hier nog niet eens weg en we hebben nu al elke dag heimwee naar Gambia.
Groetjes Aniek en Marije -
10 December 2016 - 20:26
Antwerpen Banjul Challenge 2016 :
Hallo Aniek en Marije, geniet eerst nog maar van Gambia, als jullie terug zijn kijk je maar eens op mijn Antwerpen-Banjul-Challenge2016.waarbenjij.nu
Groetjes Wilma Dortmans
-
19 December 2016 - 10:03
Lianne En Leon:
Hoi Aniek en Marije,
Jullie schrijven prachtig over jullie ervaringen in Gambia. En je schrijven geeft vast nog maar een klein deel weer van jullie onvergetelijke beleving daar! Dapper zoals jullie daar mee aanpakken, fijn dat je dit samen zo kunt doen. Mensen in Gambia hebben echt nog wel een lange weg te gaan naar een basis met fris drinkwater, gevarieerd eten en redelijke hygiëne.
Voorspoedige reis en tot ziens in Haaksbergen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
